ใต้เงาสวาทจอมมาร

เด็กสาวที่อยู่บ้านหลังเล็กตรงกันข้าม เธอทั้งสวยและน่ารักจนเขาอดใจไม่อยู่

แต่...

ผู้พันหนุ่มหล่อและรวยมากอย่างเขา ก็ได้แต่แอบรักเธออยู่เงียบๆ

เพราะสาวน้อยหน้าหวาน เธอมีใจให้น้องชายต่างมารดาของเขาเสียแล้ว

'เลิกมองตามผู้ชายเลวๆ อย่างมัน แล้วมองไปรอบๆ ตัวบ้าง บางทีอาจจะเจอผู้ชายดีๆ รอคอยความรักจากน้องนุ่มอยู่ก็ได้'

          “พี่แดนไม่เคยใจร้ายกับน้องนุ่มเลยนะคะ ไม่เหมือนใครบางคน ที่น้องนุ่มยอมทนให้มันทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมคะ ไปรักมันทำไมไอ้คนพรรค์นั้น”

          เสียงของเขาเข้มขึ้นแต่ก็เยือกเย็นและเว้าวอนอยู่ในที ณัฐรินทร์ก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเลย แล้วจะอธิบายให้เขาเข้าใจได้อย่างไร

          “ปล่อยนุ่มนะคะ ไม่งั้นนุ่มจะร้อง”

          “ร้องสิคะ ร้องเลย”

          “กะ...” เสียงของณัฐรินทร์ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอหนา ริมฝีปากของเธอถูกจูบซับหนักหน่วงแตกต่างจากเมื่อครู่ คราวนี้เรียกร้องเอาแต่ใจ ร่างกายของเธอเริ่มอ่อนเปลี้ยไปตามอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่น อารมณ์ที่ไม่เคยรู้จักว่าจะมีอิทธิพลมากมายขนาดนี้

          กายบางใต้น้ำถูกรัดด้วยวงแขน ฝ่ามือของเขาเลื่อนลงต่ำลูบขึ้นลูบลงสลับไปมา กระทั่งมันอยู่นิ่งอยู่บนแอ่งก่อนจะขึ้นสู่ลอนสะโพก

ผู้พันแดนดิน อังคะวรางกูร

ทายาทคนโตที่เกิดจากเมียหลวงของท่านนายพล ผู้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด เขาเป็นสุภาพบุรุษ (ม๊ากมาก (มั้ง)) เขานิ่งอาจจะไม่ใช่เพิกเฉย แต่รอจังหวะดีๆ เขมือบเหยื่อสาวตัวน้อยๆ ที่ตนใฝ่ปอง 

ณัฐรินทร์ (น้องนุ่ม)

เธอเกิดมาในครอบครัวธรรมดาที่บังเอิญบ้านหลังน้อยๆ อยู่ตรงข้ามกับคฤหาสน์หลังงาม เธอแอบมอบ แอบรักพี่ชายบ้านตรงข้าม แต่เขาคนนั้นจงเกลียดจงชังเธออย่างไม่มีสาเหตุ ดูถูก ดูหมิ่น และเหยียดหยามเธอตลอดเวลา 

***นิยายเรื่องนี้มีจำหน่ายแล้วในรูปแบบอีบุ๊ค***

ใต้เงาสวาทจอมมาร มณีน้ำเพชร www.mebmarket.com ผู้พันแดนดินหลงรักสาวน้อยหน้าใสบ้านตรงข้ามมานาน แต่น่าเสียดายที่เธอกลับมีใจให้น้องชายต่างมารดาของเขา แต่แล้วสวรรค์ก็โยนเธอสู่อ้อมแขน และมีหรือคนอย่างเขาจะยอมปล่อยเธอไปง่ายดาย จอมมารจึงวาดลวดลายมัดใจสาวเจ้าชนิดที่ณัฐรินทร์ตั้งตัวไม่ติด กว่าจะรู้ตัวก็กลายเป็นของเขาไปเสียแล้ว       “พี่ขอได้มั้ยคะ” ขออะไร? เขาต้องการอะไรจากเธอ? ณัฐรินทร์สบตาคมเจือแววเว้าวอน เขาทั้งออดอ้อนวอนขอด้วยสีหน้า แววตา และสัมผัสที่เคลื่อนไหวไปทั่วตัว เธอมองให้แน่ใจ สุภาพบุรุษอย่างเขาต้องการอะไรจากเธอ แล้วก็เข้าใจให้นาทีต่อมา “นุ่มคงไม่อยากเห็นพี่ชักดิ้นชักงออยู่บนแคร่ใช่ไหมคะ” หญิงสาวถอนใจเฮือก “จะดีหรือคะพี่แดน” “พี่จะถอย ถ้าน้องนุ่มปฏิเสธค่ะ พี่ยอมลงไปนอนเฉาตายอยู่บนแคร่ และจะไม่โกรธน้องนุ่มเลยสักนิด” “พี่แดนมีสิทธิ์โกรธนุ่มด้วยหรือคะ” หางเสียงของคนถามมีแง่งอนนิดๆ แดนดินหัวเราะในลำคอทันที “จริงด้วย พี่ก็เป็นคนขึ้นไปบนตัวนุ่มเอง น้องนุ่มไม่ได้ชวนพี่สักนิด” จบคำด้วยการจูบปากอิ่มให้เต็มรัก เขาไม่คิดจะทำร้ายเธอเลย ไม่คิดจะหักหาญน้ำใจ แต่ทำทุกอย่างเป็นการเกลี้ยกล่อม ใช้ลูกล่อลูกชน ใช้ประสบการณ์ ใช้ความอ่อนโยนจนเธอโอนอ่อน และหากเธอปฏิเสธ แดนดินก็ยอมแพ้ “นะคะคนสวยของพี่แดน ให้พี่แดนนะคะ” แต่ก่อนจะยอมแพ้ คนอย่างผู้พันแดนดินก็งัดกลเม็ดมาใช้ ถ้าเขามีเสน่ห์หลงเหลืออยู่บ้าง ณัฐรินทร์ที่รักก็คงจะใจอ่อน แต่แล้ว... ณัฐรินทร์ส่ายหน้า... แดนดินต้องผิดหวังกับเสน่ห์ที่คิดว่ายังมีเหลือเฟือ เขากลิ้งตัวลงไปนอนข้างๆ เหมือนคนคิดหนัก ปล่อยให้เวลาเดินผ่านไปอย่างช้าๆ หลายนาทีต่อมาก็ลุกขึ้นนั่งอย่างตัดใจ และทำท่าจะลุกออกไปนอนบนแคร่ตามเดิม มือใหญ่ถูกมือเล็กกระตุกไว้ในทันทีทันใด แดนดินหันกลับมามองด้วยความสงสัยเต็มเปี่ยม “นอนด้วยกันนะคะพี่แดน”***นิยายเรื่องนี้เหมาะกับคนที่ขาดน้ำตาลในเลือด และเติมไฟร้อนให้แก่หัวใจที่เหี่ยวเฉาทุกดวง***